48 Saatte Lizbon-Sevilla

Portekiz’de katıldığım projenin bugüne kadar en güzel zamanları, Lizbon’daki ikinci hafta sonunda geçirdim. Oda arkadaşımla birlikte kiraladığımız arabayla İspnaya’nın Sevilla şehrine gezmeye gittik.

Cuma günü projedeki programı bitirdikten sonra bir yerlere gitmek için planlama yaptık. En yakın yer ise İspanya’nın Sevilla kentiydi.

Cumartesi günü öğleden sonra Lizbon Havaalanı’na araba kiralamak için gittik. Zamanımız olmadığı için ilk sıradaki araba kiralama servisinden arabamızı kiraladık. Araba kiralamak için bir ehliyet, kredi kartı ve pasaport gerekiyor. Ekstradan navigasyon cihazı ve full kasko almak için de ücret ödemeniz isteniyor. Navigasyon cihazını kesinlikle tavsiye ediyorum. Gittiğiniz kentte, en azından şehir merkezinde kaybolmanızı önlüyor. Ancak yine de navigasyona güvenmemenizi ve bir harita almanızı tavsiye ediyorum. Nedenini yazının ilerleyen bölümlerinde anlatacağım.

Havalanından kiraladığımız arabayla Lizbon’dan Sevilla’ya olan yolculuğumuz başlıyor. Navigasyon cihazının yardımıyla Lizbon’dan çıkıyoruz. Lizbon tek şeritli ve karışık yollarıyla gerçekten zor trafiği olan bir şehir. Sanfrancisco’daki kırmızı köprüyü inşa edenlerin Lizbon için de tasarladıkları 25 Nisan Köprüsünden geçerek Lizbon’dan çıkıyoruz.

Otobandan ilerleyerek bir benzin istasyonunda durduk ve bir harita satın aldık. Çünkü navigasyon cihazının bizi yönlendirdiği yerlere güvenmemeye başlamıştık. Daha sonra tabelaları takip ederek hem harita hem de navigasyon cihazını kullanmaya başladık.

Lizbon’dan sonra ilk olarak Setubal’a doğru sürmeye başladık. Otobandan giderek Setubal’a hiç uğramandan Evora’ya doğru giderken etrafı da fotoğrafladık. Biz akşam saatlerinde yollara düştüğümüz için etrafının nasıl göründüğünü ancak belli bir saate kadar görebildik. Portekiz’in görebildiğimiz kadarıyla yeşil bir coğrafyası var. Bizim ülkemize özellikle ege kıyılarındaki bitki örtüsü aynı şekliyle bizi burada da karşıladı. Uçsuz bucaksız tarlalar, küçük öbekler halinde ormanlık alanlar, çiftlikler hemen gözümüze çarpan detaylardı.

Portekiz’de otoyollar bizim duble yollarımız şeklinde uzanıp gidiyor. Bu konuda kendi ülkemizin yollarını daha çok beğendiğimizi söylemeliyiz. Yalnız Portekizlilerin bizden yol konusunda üstün oldukları bir konusu ise yol tabelaları. Yol tabelaları neredeyse sürücülerle konuşuyor. Her yerde yol tabelaları size gideceğiniz yeri göstermek için oldukça kolaylık sağlıyor. Özellikle döner kavşaklarıyla sağlanan trafik akışı gerçekten güzel ve kolay bir sürüş sağlıyor.

Yolculuğumuz sırasında fark ettiğimiz bir başka teknik konu ise navigasyon cihazının bizi sürekli otobanda, yani paralı yolda, tutma ısrarıydı. Cihaza bir adres girdiğimizde bize otobana doğru yönlendirmesi üzerine Evora yakınlarında otobandan çıkarak alternetif yolları denemeye karar veriyoruz. Zira Lizbon’dan Evora’ya kadar otobanlarda verdiğimiz para 13 €’yu bulunca otobandan çıkarak alternatif yollara geçiyoruz.

Evora’ya biz hava karardıktan sonra vardığımız için burada bulunan Kemik Kilisesi’ni görmeden geçiyoruz. Eğer siz bu yolculuğu yapmayı düşünürseniz, zamanınızı mutlaka bu Kiliseyi görmeye ayırmalısınız. İnsan kemiklerinden yapılmış Kilise, görenleri ürpertiyormuş.

 Evora’yı pas geçerek yolumuza gece karanlığında devam ediyoruz. Bu sefer haritadan bir sonraki şehrin ismine bakarak yolumuzu tabelaları takip ederek çiziyoruz.

Portekiz’de alternatif yolları kullandığımız zaman şunu fark ettik ki benzin istasyonları oldukça seyrek. Aslında otobanla karşılaştırdığımızda otobanda yakıt, yemek hatta otel olarak kullanılan benzin istasyonları daha çok. Ancak iş alternatif yollara gelince bu biraz sıkıntılı. O yüzden biz yakıt depomuzu dolu tutmaya çalıştık. Zira zaman zaman 100 km boyunca hiç benzin istasyonuna rastlamadığımız oldu. Benzin istasyonları ise bizdekinden biraz farklı çalışıyor. Benzini arabaya kendiniz koyuyorsunuz. Sonra içeri gidip kaçıncı pompa olduğunu söylüyorsunuz ve ödemeyi yapıyorsunuz. Portekiz’de benzin (Biz 95 oktan kullanıyorduk) 1.60 € olduğu için 30 €’ya deponuzun yarısını doldurabiliyorsunuz. Bu rakam İspanya’da 1.40 €, böyle olunca dönüşte depomuzu bir kez de İspanya’da doldurduk.

Portekiz yollarında arabamızı Beja’ya doğru alternatif yoldan sürüyoruz. Yollar çok ıssız geliyor bize. Neredeyse bizden başka araba yok gibidiydi. Yol kenarında bulunan bir çok irili ufaklı köyün içinden geçtikten sonra Beja’ya varıyoruz. Köylerden geçerken köyde bulunan trafik ışıkları dikkatimizi çekiyor.

Beja öğrendiğimize göre Balıkesir kadar bir kent. Ancak itiraf etmeliyim ki biz içinden geçerken birkaç insandan fazlasını göremedik. Saat 21 sularında geçtiğimiz Beja, hayalet bir kent gibiydi. Bu anlamda “Balıkesir’de hayat 10’da bitiyor” diyenlerin kulaklarını çınlattık. Çünkü Balıkesir’deki gece hareketliliği, Beja’nın yanında o saatlerde Paris gibi kalıyor.

Beja’dan sonra artık iyice İspanya sınırına yaklaşıyoruz. Bu sırada yaptığımız yalnız yolculuk devam ediyor. Yolculuğun bu bölümünde İspanya’ya kadar yine arabaya rastlamıyoruz. Yol kenarındaki köyleri geçerek devam ediyoruz. Köy evlerinin sadeliği ve karakteristiği ise gece bile olsa gözümüzden kaçmıyor. Ayrıca geçtiğimiz kasabaların birçoğunda gördüğümüz kaleler ise beğendiğimiz detaylardan. Kaleler öyle görkemli ki bazı yerlerde, sanki ortaçağ derebeyliğinin devam ettiğini, bir derebeyin kalesinin etrafında onun için çalışan köylülerin olduğunu düşünebiliyorsunuz.

İspanya sınırına 4 km kala bir kafe-restoranda bir kahve içmek için duruyoruz. Artık telefonlarımız da çalışmayacağı için son aramalarımızı ve hazırlıklarımızı yapıyoruz.

Portekiz kahveleriyle ilgili daha sonra bir dosya hazırlamayı planlıyorum, ancak burada belirteyim ki Portekiz’de çok güzel bir kahve kültürü var. Bir çok çeşitli kahve arasından seçiminizi yapabilirsiniz. Bunun yanında sizi dinç tutan bir tarafı da bizim bu yolculuğumuzda çok işimize yaradı.

Kahvelerimizi içtikten sonra artık İspanya’ya geçmek için hazırız. Yolumuza devam ederken Portekiz-İspanya sınırına geldiğimizi yine tabelalardan öğreniyoruz. Tabi ki “Espanha” tabelasını gördükten sonra artık İspanya’dayız.

Dağlık yerlerden geçerek gece yolumuza devam ediyoruz. Bu yolların gündüz daha güzel olduğunu ve doğasının harika olabileceğini tahmin ediyoruz. Ancak şanssızlık ki gece yolculuk yapmak zorunda kalıyoruz. Yolumuza devam edip İspanya’nın ilk yerleşim yeri olan bir köyden geçerken polis tarafından çevriliyoruz.

Yeşil, fosforlu kıyafetleriyle ve kar maskeli iki polis, biraz bizi ürpertse de, bizi yolun sağına çekti ve camı indirmemle İspanyolca bir şeyler söyledi. Ben de Lizbon’dan geldiğimizi ve sadece İngilizce konuştuğumuzu söyledim. Bizim pasaport kontrolü yapacağını zannettiğimiz polis, alkol kontrolü yapmak için plastik ağızlığı uzattı. Plastik ağızlığı poşetinden çıkartıp cihaza taktım ve üfledim.

Tabi bir şey çıkmadığı için polis yolumuza devam etmemizi söylüyor.

Polis çevirmesinden sonra yolumuza kaldığımız yerden devam ediyoruz. Elimizde harita gözümüz navigasyon cihazında sürmeye devam ediyoruz. İspanya’nın yolları Portekiz’e göre biraz daha güzel ve kaliteli. Tabela sistemi de yine Portekiz’i aratmıyor. Harita ve tabelaları kullanarak rahat bir şekilde seyretmeye devam ediyoruz.

Portekiz’de rastladığımız İspanya’da da gördüğümüz “yabani hayvan çıkabilir” tabelaları dikkatimizi çekiyor. Öyle ki bazı yerlerde bu uyarı “110 km boyunca” şeklinde karşınıza çıkabiliyor. Ancak bu uyarının önemini devam eden yolculuğumuzda bir İspanyol kadın tarafından durdurulunca anlıyoruz. İlk önce fenerle bizi uyaran birini görüyoruz ve yine bir polis çevirmesi zannederken, yaklaştığımızda bir kaza olduğunu fark ediyoruz. 

Durduğumuzda yine İspanyolca konuşan kadına, polise söylediklerimi söylüyorum. O da yarım İngilizcesiyle bir yaban hayvanının çarptıklarını ve yolumuza devam edebileceğimizi söylüyor.

Yaklaşık 2 saat süren bir yolculuktan sonra Sevilla’nın ışıklarını görüyoruz ve ışıklara doğru sürmeye devam ediyoruz.

Sevilla’ya gece yarısı varıyoruz ama sokaklar cıvıl cıvıl. Arabayı park edip hemen dolaşmaya başlıyoruz. Parantez içinde belirtelim hem Lizbon’da hem de Sevilla’da park ciddi bir sorun. Halka açık yerlerde caddelerde para ödeyerek park edebiliyorsunuz. Biz biraz dolaştıktan sonra ara sokaklarda bir yere nehrin kenarına park ediyoruz.

Sevilla gece en az Lizbon kadar hareketli bir yer. İnsanlar ya eğlenmeye gidiyor ya da eğlenmekten dönüyor olduğu için sokaklarda dolaşan insanlar görebiliyorsunuz. Biz de bu hareketli sokaklarda yürüyoruz ve birkaç saat gezdikten sonra sabahı yapıyoruz.

Sabah olunca yaptığımız ilk şey kahve içmek oluyor. İspanyol kahveleri bize Portekiz’dekilerden daha sert geldi. Gerçekten içtiğimiz duble sütlü kahve bizi kendimize getirdi ve dahası bütün gün içimizde enerji patlamasına yol açtı.

İlk olarak gezmeye Sevilla’yı ikiye bölen nehrin kenarından başlıyoruz. Nehir gerçekten Sevilla’ya hayat katmış. Nehrin iki kenarında da tarihi birçok binaya rastlıyorsunuz. Ayrıca nehirle yol arasına yapılmış geniş yürüyüş ve bisiklet yolları bulunuyor.

Sevilla tam bir bisiklet kenti. Şehrin belirli yerlerine kurulmuş birçok bisiklet parkı görmek mümkün. Buradan kredi kartınızla kiralayacağınız bisikleti gezdikten sonra başka bir durağa bırakabiliyorsunuz. Ya da biz öyle bir kanaate vardık. Yolların bir bölümü bisikletlere ayrılmış, aynı şekilde kaldırımlarda da bisikletlerin geçişleri için ayrılmış yollar görebiliyorsunuz. Trafik ışıklarında da yayaların yanında bisikletliler unutulmamış, yayalarla birlikte bisikletlilere göre de ışıklar dizayn edilmiş.

Tarihi binaları gezerek ilerliyoruz. Birçok eski yapıyı orijinal haliyle Sevilla’da görebilirsiniz. Endülüs zamanından kalma saraylar, binalar ve sokaklar görmek mümkün. Sevilla, aynı zamanda İspanya’nın Andalucia (Andalusya) bölgesinin başkenti. Bu gezimiz sırasında Andalucia Parlementosunu görünce bu bilgi aklımıza geliyor.

Sevilla’da bizi en çok etkileyen yapı ise Palaza de Espana oldu. Geniş ve tarihi bir parkın içerisinden ilerleyerek uzun bir yolu geçtikten sonra Palaza de Espana, hilal şeklinde oturumu, islami motiflerle süslü mimarisi ve bizdeki Osmanlı Saraylarını anımsatan tavanları ile sizi geniş bir bahçede karşılıyor. Hilal şeklindeki binanın ortasında ise fıskiyeli bir havuz ve sandallarla dolaşabildiğiniz bir başka havuz bulunuyor.

Burada Askeri Müze ve Salonlar biz gittiğimizde kapalıydı. Ancak yine de açık olsa gezilebilecek yerlerdendi.

İspanya denilince akla gelen bir başka motif de Boğa Güreşleri. Sevilla’da da böyle bir olayın meraklısıysanız eğer, bir arena bulunuyor.  Biz bu güreşlerde boğanın tarafını tuttuğumuz ve saati uygun olmadığı için girmiyoruz. Ancak Arenanın nehrin kenarında, nehre bakan bir noktada olduğunu söyleyip geçelim.

İber yarımadasında et ve ürünlerine karşı biraz mesafeli olduğumuz için aperatif yiyeceklerle geçiştiriyoruz. Ancak itiraf etmek gerekirse Sevilla’da Dominos Pizza görünce sanki evimizdeymişiz gibi hissettik.

İspanya’da ve Portekiz’de dil sorunu çekmiyorsunuz. Herkes az da olsa İngilizce konuşabiliyor ve dilinin döndüğünce size yardımcı olmaya çalışıyor.

Sevilla gezimizi öğleden sonra bitirdik. Geçtiğimiz yerleri gündüz gözüyle de seyretmek ve görebilmek için havanın kararmasını beklemeden yola çıkıyoruz.

Navigasyon cihazının yardımıyla Sevilla kent merkezinden çıkıyoruz. Çıkarken de bir benzin istasyonuna uğrayıp son hazırlıklarımızı yapıyoruz. Daha önce belirttiğim gibi İspanya’da benzin daha ucuz olduğu için depomuzu da dolduruyoruz.

Otobandan yolumuza devam ediyoruz. Bu sefer belli bir mesafe navigasyon cihazının yönlendirmesiyle otobandan gidiyoruz. Sevilla’dan çıkarken gördüğümüz güneş tarlaları, o kadar uzaktan bile, gözümüze çarpıyor. Güneş tarlaları güneş enerjisi elde etmek için tasarlanmış alanlardan oluşuyor. Sevilla bu konuda dünyada çok iyi yerlerde.

Yolculuğunuz İspanya’nın son kenti Huelva’ya doğru devam ediyor. Etrafta gördüğümüz köyler ve kasabalardan geçerken fark ediyoruz ki hem İspanya’nın hem de Portekiz’de ağırlıklı mimari rengi, beyaz. Köyler bizimkine benzer bir karakteristiği yansıtıyor. Ama son yıllarda bizim köylerde rastladığımız şehirden öykünme betonerme evler burada yok. Her köyün ortasında bir kilise bulunuyor. Bu görüntüyü görünce bizim ülkemizdeki her köyün ortasında yükselen camileri hatırlıyoruz.

Huelva’dan sonra Portekiz sınırına yakın bir yerde benzin istasyonuna giriyoruz. Burada yemek yedikten sonra yolumuza devam ediyoruz.

Portekiz’in en güneyindeki Faro kentine kadar otobanda gidiyoruz. Yolun iki kenarındaki köylerden ve kasabalardan geçerek ilerlemeye devam ediyoruz. Yoğunlaştırılmış Sevilla turumuzda çok yorulduğumuz için otobandan çıkarak alternatif yollara yöneliyoruz ve biraz uyuyarak dinleniyoruz.

Kısa bir aradan sonra gördüğümüz ilk istasyonda kahve içmek için duruyoruz. Ancak benzin istasyonunun kapalı olduğunu görüyoruz. Bu yolculuğumuzda bu sıklıkla başımza gelen bir durumdu. Tabelalarda bir süre sonra karşımıza çıkacağını umduğumuz benzin istasyonu bazen kapalı olabiliyordu.

Faro ve Setubal arasında neredeyse sadece gidiş ve geliş şeritlerinden oluşan, yolun iki yanından çok güzel bir doğa ile birlikte Lizbon’a olan yolculuğumuza devam ediyoruz. Artık güneş karada batmak üzere olduğu için yolun ışıltısı çok güzel bir görüntü oluşturuyor.

Alternatif yollardan Setubal’e vardıktan sonra artık Lizbon’a çok yakınız. Lizbon’a geçebilmek için 25 Nisan Köprüsünü tekrar kullanmamız gerektiği için tekrar otobana giriyoruz ve köprüye doğru ilerlemeye başlıyoruz. Köprüden 1,90 € ödeyerek geçtikten sonra evimizin bulunduğu Marques de Bompal meydanına oradan da Rato’ya geçiyoruz.

Sevilla yolculuğumuz arabayı havaalanına teslim ettikten sonra bitiyor.

Araba kiralama olayını iyi araştırıp, mümkünse dizel araba kiralayarak Avrupa’da gezmek gerçekten çok keyifli. Hatta iyi bir hesaplama ve matematikle gittiğiniz bir ülkenin yakın komşularını arabayla gezmek oldukça masrafsız, heyecanlı ve unutulmaz.

Avrupa’ya gezmeye gidenlere önemle duyrulur.